Devrilirken gün geceye Palazlanmýþ ve nüktedan seyri ile Þafaðýn Kol kanat gerdi o gizeme. Sükûnu beklenmedik, Ýnkârý sözde kalan Dudaklarda peyda olan Bunca yalan.
Pencereleri dardý sevginin Kavuþulmazlýðýn baðlanmýþ iken Basireti Çaresizlik idi Bu hikâyenin bitimi. Çok gördü belki de vuslatý Yadýrgadý o sefil ve dirayetsiz Kimliði ile Yoksunluðun nezdinde.
Sýcaktý kadýnýn elleri Buz kesmiþ yüreði ile Köþe baþýnda beklerken adam, Adam dediðin de adam olsa Derin mavisinde gözlerinin En derinden Ve yürek burkan.
Eþkýya sevdalardý Baþtan çýkan O kýpýrdanýþý ile Mecazi yanýlsamanýn Bir adým uzaðýnda duran.
Ýklimsizdi evren Sessizdi geçen gün Adam sustu ve baktý Yol vermiþti düþlere Düþmüþken aþkýn ateþine.
Sabah olmakta Durmuþ iken saatler Ayný yerde bekledi adam Gelmeyeceðini bile bile Sus pustu yürek Aþka nazire edercesine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.