Yanýk sesli Eylül’ün saçlarýna asardýk masallarý Ellerimizde bir tutam yalnýzlýk olurdu an Ýç sesimizin þarkýlarý çalardý eskimiþ radyolarda Adýmýzý savurur iken uzaklara hazan Umarsýz bir çocuktu oysa seninle yalnýzlýðým Zeytin bakýþlarýnla boyardým bütün kâinatý Korkumun sürek avý olurdu yüreðimdeki isyan
O yitmiþ kalabalýðýn içinde düþe yatar sarhoþtuk Ýçimizde kýrýlmýþ sesimizin yüzölçümünü beslerdik Ani ölümler nazlý bir deðiþimin kýrýk iç sesiydi Kendi yazýtlarýmýzýn kütüphanelerinde üþürdük Gerçeði tanýmayan düþler tarlasýydý rotamýz Kuytu koylarda kendi çýðlýðýmý sýnardým bazen Dönüþü olmayan sesimin yankýsýný getirirdi kuþlar
Sendin oysa içimdeki o devasa derinlik Ýpi kopmuþ bir uçurtmanýn peþinden koþardýk Her sözüm gönlünün sofasýnda çiçekler açtýrýrdý Yoklukla çoðaltýr varlýðýnla yüceltirdin þu ruhumu Küflü bir çýngý olur öksüz ormanlarý öperdik Hüzünler sarardýk dalgalar yüzümüzü okþarken Umudun retinasýndan aþka bakan göz gibiydik
Mavi gelgitlere soyunurdu yokluðunda denizler Suskun dönence vaktiydi ardýmdaki eskimiþ çað Niteliksiz ölümler mezarlýðýna menekþe ekerdik Dünlerin hazin kayýtlarýný unutturur iken insanlar Özleme üþürdük bazen birbirimizin koynunda Dað ölüme direnir yalanlar utanýrdý ahirimizden Biz ayrýk otlarýnýn içinde açan güller gibiydik Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.