delişmenli bir gülüştü
Boþtu eve girdiðimde
Ve loþtu þafak rengi bir ýþýk huzmesi
Sadece Fincanlardý kalan
Diplerindeki kahve kokusu
O kokulara karýþan
Ýçimdeki ölüm uykusu
Bahçedeki çalýlýklar batýyordu gözlerime
Pencereden eðildiðimde
O günü buraya çivilemiþim anladým
Anladým yoktular içinde bittiklerim
Boþtu eve girdiðimde
120metre kare derinlikte
Kaybettiklerim
O mevsim
Ýncecikten tül gibi yaðdý kar
Örttü aþkýmýzý
Bir ateþ yaktý
Ne hazin baktý güneþin çocuklarý
Tül gibi yaðdý incecikten kar
Þimdi yüreklerimizde
O mevsimin kýrýntýlarý var
Ben miydim takvimden düþerek bittiklerim
Yavaþ ve yerçekimli bir þubattý
Bir ölünün açýlan ellerinden düþtü
Kaybettiklerim
O mevsim
Sadece serçelerle konuþtuk
Kar altýnda saçak aralarýndan savrulan serçeler
Gözyaþlarýný þiirime verdiler
Ýþte o gün bugün þiirlerimde
Hep serçe ýslýklarý
Ne çok kaldý yittiklerim
Çýlgýncasýna deliþmenli bir gülüþtü
Kaybettiklerim
Ben miydim nokta nokta
Ve kara delikten bir oyukta
Bir gece tül gibi yaðan karda
Yüreðim güneþten bir nar da
Asýlý
Gökkuþaðýnýn kýrýlmýþ prizmalarýndaki merdiven
Yarý alazlý bir kovada býraktýðým simsiyah bir eldiven
Taþýmaz þimdi beni
Aþamaz þimdi beni
Bu þiir deki renklerim
Bir þiir, bir roman, bir susku oldu
Güneþi ve Ay’ý hunharca bölüþtü
Kaybettiklerim
Ýncecik kardan bir tül
Everest’te bir gül
Kardeleni bekleyen
Aðlayan bir bülbül
Etna da magma derinliði
Kutuplarda donduran buz serinliði
Ve ......nin kana bulanmýþ gelinliði
Þafak renginde bir pencerede
Tek kiþilik bir fincanda
Kaybettiðimiz güneþ
Nietzsche çýldýrdýðý an
Yazýldý adým
Ve ben þimdi
Çýðlýk tablosundan düþen bir kadýn
Ayþegül aþkým karagöz
rüzgar çanlarý
kedileri ve kuþlarý çok seven þair
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.