yaðmur kasýmpatý kokuyor gece saat 04.49 alaca kuþlarýn gözyaþlarý bu geldi yüreðime dokundu bana
herþey boþ bir yýldýzda parçalandý boþ bir topraða gömüldü herþey boþ bir travma babamdan kalan son bir söz d/okundu bana
babam bir rüzgar gülünü yakasýna takmýþ meleklere ölümü sordular diye rüzgar gülleri tutuklanmýþ ve üçgen sivri köþeli hisler kar beyaz bir þalý þehre bürümüþ gül devrilmeleri dokundu bana
baba ne zaman dans etmiþtik gözlerimiz hatýralara kilit ablamýn öldüðü günki bulutlar geldi topraðýn mor sesi dokundu bana
alacakaranlýk kuþlarý depreme tutuldu baba seyrelmeleri çoðaldý sen gittin ya ölüm ablamý da aldý karabasan bir düþünce yüreðimde artçý titreme dokundu bana
sen giderken ellerimi gördüm peþinden sürüklenirken veda melodileri çalýyor yaðmur kitapçýsý bahçeye güller dikmiþ son gam yaðmur, kitapçý, bahçe hazan acýlar þimdi bir kabirde birikmiþ bahçede son yaðmur dokundu bana...
kýzlar babalarýný unutmaz babalar kýzlarýný terketmez sadece ölüm ayýrýr...
Ayþegül aþkým karagöz rüzgar çanlarý kuþlarý ve kedileri çok seven þair
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.