Vapurun güvertesinden izlerken Ýstanbul’u Rüzgar çarpýyor da yüzüme, Bir an seviniyorum ve bir an sanýyorum ki Öpülüyorum kadýnýmýn dudaklarýndan, Ve iþitiliyorken martýlarýn sesi Unutup da geçmiþi Bir yere ya da zamana sýðdýramadýðým ruhuma Gökyüzünde martýlarýn kanatlarýnda yer buluyorum Ve de unutuyorum açlýðýmý Sevgililerin atýlan simitleriyle Geçiyor da zaman Varýyor elbette baþka bir limana bu gemi Çok geçmeden anlýyorum Benim yerim ne bu kýyýda nede karþý kýyýda Açýlýyor ellerim gökyüzüne de Tek bir seçenek kalýyor avuçlarýmda O da gitmek buralardan çok uzaklara
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafaonur.orhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.