Çöllere dökülüyor ruhum, Bazen kum fýrtýnalarýna karýþýyor. Bazense olduðum yerde kalýp, Gökyüzünü yýldýzlarý izliyorum.
Issýzlýk çökünce saçlarýma, Çöllerde güneþin altýnda üþüyorum. Bazense bir akrebin zehri olup, Acýnýn kendisi olmayý arzuluyorum.
En büyük azapla cezaladýrýlýyorum; Çölün ortasýnda denizin kokusunu, Tuzun ciðerlerimi yalayýþýný, Dalgalarýn sesini duyabiliyorum.
Böylece umutlandýrýlarak hayatta tutulup, Daha fazla iþkenceye maruz býrakýlýyorum. Sonu olmayan çöl masallarý dinliyor. Ölüme ihtiyaç duyup yaþamayý umut ediyorum.
Mustafa Onur Orhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafaonur.orhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.