Gözlerimde aç sinekler uçuþmaktaydý
Göz kýrpýþlarýmýn avcýsýydým, acýmasýz
Ýhtiraslarýmý koyuverdiðim kaçamaklarý seviyordum.
Mesele bundan ibaret…
geçmiþimi susuyorum!
Bundan böyle bu gerçeðim var yaþama dair,
Sükûtîlik kýrlangýç dönümünde bir aðacýn çýplaklýðý.
Bir kuzine ýlýklýðýnda barýþ olmalý zemheri mevsimi,
Son sözüm bu sana…
Yok…
Barýþmayacaksan,
Ýçine sindiremediðini söyleyeceksen,
suskunluðumda gizlenen namussuzluklarý;
haklýsýn,
nefsimize yenik kaçamaklardýr namussuzluklar,
senden daha namuslu, asla olamadým...
Vahþîce incittiðim suçsuzluðun aðlarken mendillere
ruhumu kiraya verdiðim þeytan keyfetti gecelerde,
hem de benim servetimi tüketerek.
Her mevsimi ayný yalanlara inandýracaðýmý sandým.
Çoðalttýðým yalanlarýmý sýðdýramadým mevsimlere,
Ýþte, yalanlarýmýn sonbaharýndayým;
Kahýr içinde, kahýrlý tahammüllerin bittiði yerde,
Sana ait her þey yüz çevirdi ya benden,
Anlýyorum ki, kalbin çok kýrgýn susmalarýnda.
Keþke senin susmalarýný dinleseydim…