Vefa yoksa yürekte, neye yarar ki sevda Sevdayý bilir miydik, gözünde ben olsaydým Anlarsýn beni belki, benim gibi bir sev de Vuslata yürür mü’ydük, sözünde ben olsaydým
Türküler aþk’ý söyler, rüzgarlarla yarýþýr Dökülürken naðmeler, bir birine karýþýr Gönüle dolan sevgi, bir bilsen nasýl ýþýr Biz mutlu olur muyduk, sazýnda ben olsaydým
Yarýnlarý düþlerken, hep aklým gümanlarda Ben hep huzur aradým, sýðýnak, limanlarda Sakin bahar gününde, oturup çimenlerde Sevgili olur muyduk, dizinde ben olsaydým
Tutkun aþýk deðildik, bir birine çok düþkün Sahibi olamadýn, gönülde sýrça köþkün Deðiþmez yazgý gibi, hüzün kokan bu aþkýn Tadýný bilir miydik, tuzunda ben olsaydým
Anadolu güneþi, hep elinde dursaydý Hasretimi dindirip, kalp vuslata erseydi Ateþim þu ruhunu, ýlgýt ýlgýt sarsaydý Bir çözüm bulur muyduk, közünde ben olsaydým
Dolu dizgin at sürdüm gönlün haralarýna Ben artýk alýþmýþým, hasret naralarýna Ellerinden tutarak, gönül yaralarýna Bir çare olur muydum, sýzýnda ben olsaydým
Elbet adým geçerdi, sevdalý sözlerinde Benli düþler olurdu, o saklý gizlerinde Dudaklar tebesümde, gözlerim gözlerinde Hiç böyle durur muydum, özünde ben olsaydým
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.