döndün sen gittiðin yerden
þimdi ben gidiyorum meçhule
döner miyim bilinmez
belki de dönüþü olmayan bir yolculuk olacak...
dikenli, çetrefil, engebeli de olsa bu yol
yitirmedim ümidimi
elbet döneceðim
bitecek bu hasret
dinecek özlemler...
karanlýðýn en derininde olsa da
aydýnlatmaya yeter bir mum
aþkýn esaretinde, bir baþkadýr mutluluk
var inancým yaþayacaðýz birlikte...
en çýkmazlarýmda nefesim oldun
yokluðunda hep var saydýðým
hayal deðil gerçeðimsin benim
her zaman sevdiðim ve de seveceðim
ruh parçam, nur tanem
yýkýk dökük de olsa döneceðim geri
baþlayacaðýz býraktýðýmýz yerden, yeniden
tamamlanacak bu aþk
son nefesi vermeden
kalmayacak mahþere
bu yürek unutmayacak seni bende...
sesin ruhuma ýþýk
bedenime can
yüreðime düþen cemre oldun sen
yýktýðým duvarlarýn altýnda can çekiþen
son duasýný ederek selasýný bekleyen
senaryonun baþrol oyuncusu oldu giden
þimdi sesinle can verdiðin
gönlümde sevda çiçekleri açtýrdýðýn
cývýl cývýl biri var benden de öte karþýnda
yüzümde en tatlý gülümsememle
haykýrmak istiyorum tüm evrene
kocaman seviyorum ýþýðým diye...
Aydýn
22 Eylül 2014
Istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.