Senin olmadýðýn yerde
Sensizliðin ihtimalsizliðinde
Gözler bilinçsiz bakar, rastgele.
Alýþkanlýk iþte…
Sen varken hayata severek bakardým.
Sen yoksun ya, sevgili bakýþlarým da yok artýk.
Sen gittiðinden beri içimdeki çocuk kayýp.
Mevsim Kýþ,
Seninle dört mevsimi Gülbahar yaþadýktan sonra,
koyuyor soðuk…
Düþlerim yaðýyor sokaklara, bembeyaz bir örtü
Mümkünü yok ya, geçersin de, izleri kalýr ayaklarýnýn.
Belki…
Ýzlerinde bulurum seni ya,
Meçhuldesin, uzak bir meçhulde,
Nasýlsýn, kiminlesin, canýn sýkýlýyor mu, üþüyor musun?
Ekmek kavgasýnda maðlup musun gene hayata?
Gene beni düþünüyor musun?
Ben çok kötü durumdayým,
yalnýzým,
can sýkýntýsýndan ölmekteyim
ve evimin sobasýný yakývermiyor kimse
ve ben hayatýn tüm kavgalarýnda hükmen maðlubum…
Gözlerindeki sevgi,
dudaklarýndaki gülücük bedeldi her þeye
Nasýl da alt ederdim tüm zorluklarý.
Nasýl ki kapattýn tüm kapýlarýný açmamacasýna
Kolum kanadým kýrýldý,
Yokluðun büyüdü yýllarýma,
Dönmeyeceðini bile bile…
Gidip de dönülmeyen bir meçhuldesin, çok meçhulde!
Ama ben sana özlemimi hep/çok büyüteceðim.