diline batan dikenlerin
kaný aktý günüme
gecemi sardý gülün ölüm kokusu
oysa
bir çiçek polencisiyle evlenmiþtim geçmiþte
çocukluðumun düþsel kapýlarýný
sürgülüyorum bak yine...
hayýr sevgili
köþe kapmaca oynadýðýmýz günler çoktan geçmedi
devletle oynuyoruz þimdi ayný oyunu
ölüsevici elleri var düzenin
sevgilinin gözlerinde avutuyoruz
þerbetsiz yoksulluðumuzu
iþte tam bunlarýn ortasýnda
ve tam o ince noktada
anlatýyorum sana inatla
sev
çokça sev
sevmezsen öleceksin
aþktýr yaþamýn ana kaynaðý
aþksýz yaþam
kokusuz bir çiçekten farksýzdýr çünkü
sevgili polen satýcýsý
sen ölürsen
bal arýlarýný da öldüreceksin
ýsrarla öleyim
ve ölsünler
öl diyorsan
peki...
sahi sevgili
senin geçmiþteki mesleðin
tetikçilikti deðil mi?
hadi bas tetiðe
öl ve öldür
öldür b’izi!
son kez yayýlýr belki
çiçeklerinin polen kokusu...
20.09.2014/Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.