Þu gönlüne söyle, bana düþmesin.
Düþünce aðrýtýr, baþýmý benim.
Hakkýn helâl etsin, sakýn küsmesin.
Akýtmasýn gözüm, yaþýmý benim.
Aðzýma sürmesin aþkýn izini,
Sürerse, istemem daha azýný,
Kadife boyalý, bir çift sözünü,
Duyarsam incitir düþümü benim.
Kora heveslenir, yüreðim tüter
Kavrulan içimde yaralar biter,
Kurtlanan gönlümü hüzünler yutar.
Yedirme kurtlara, leþimi benim.
Gönlüme döktüðün badeden içtim.
Hoþlandým, aþka bir dükkan açtým.
Kefenimi kendim, kendime biçtim.
Ölürken karartma, iþimi benim.
Ne yanaþtýn bana, ne yanaþmadýn.
Bir derdime melhem olup koþmadýn.
Peþime Birisi gibi düþmedin.
Oynatma yerinden taþýmý benim.
Zekeriya Duman
Ýþ ; Amel anlamýnda kullanýlmýþtýr.
Rüzgara gerek yok, yüreðim serin
Sevda kuyusuna, düþemem derin
Gönlüne oyuncak, olamam senin
Aðartma zamansýz, saçýmý benim......dað gülü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.