Yağmur

Çöller hayat buldu geliþinle.
Muþtu oldun çorak gönüllere.
Ay gibi doðdun gecelere.
Arýndýk serinliðinde yaðmur.

Öksüzdün, yetimdin;
Ama kimsesiz deðildin.
Çaresi oldun yetimlerin, kimsesizlerin.
En boðucu havalarda,
Melteminle serinledik yaðmur.

Nurdan yaratýlmýþtýn,
Serapa nurdun.
Rahmet baðýna,
Þefaat güzergâhýndan girdik.
Kirlerimizden yunduk.
Yokluðunda, kavuþma umuduyla avunduk.
Özlemini büyüttük baðrýmýzda yaðmur.

Düþlerimize girmeni isterdik,
Lâkin;
Öyle düþtük ki dünya gailesine,
Zaman zaman ikliminden uzaklaþtýk.
Fakat,
En uzaktayken bile,
Yüreklerimizde sevgini taþýdýk.
Þimdi, daha çok muhtacýz þefaatine.
Sýrýlsýklam ýslanalým vuslatýnla,
Býrakma bizi yaðmur.

Çoðu zaman düþsek de bataklara,
Iþýðýnla yolumuzu bulduk.
Koyuverme tuzaklara.
Sar bizi serinliðinle,
Hasretinle kavrulduk yaðmur.
Ankara,03.02.2008 Ýbrahim KÝLÝK





Sosyal Medyada Paylaşın: