SEVMİYORSAN BİLEYİM
O yakan gözlerinle þu gönlüme akýp ta
Ümit verme boþuna; sevmiyorsan bileyim
Kalabalýk içinde bir tek beni bulup ta
Hatrým sorma boþuna; sevmiyorsan bileyim.
Her gün bin bir naz ile baktýrýrsýn gözüne
Söyle senin benimle ey sevdiðim derdin ne?
Ýlgisizlikten sönüp kül olmuþ þu kalbime
Korun koyma boþuna; sevmiyorsan bileyim.
Sözün, tavrýn þiddeti lodos rüzgarý gibi
Sönmüþ olan yüreði sürekli yeller gibi
Sýrtýný dönme öyle yedi kat eller gibi
Uzak durma boþuna sevmiyorsan bileyim.
Çalarsýn beni sözle sürekli yerden yere
Ýpe sapa alýnmaz türlü bahanelerle
Ayrýlýk ateþini bak koydun yüreðime
Dilin yorma boþuna sevmiyorsan bileyim.
Sinende çok mu gördün bana minik gözcüðü
Aðzýndan çýkan her laf kalbe koyar közcüðü
Hiç avutma beni sen bunlar veda sözcüðü
Gönül alma boþuna gidiyorsan bileyim.
ülkü soluðan kara
18 eylül 2014
bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.