GÜNE ŞİİR SIVAMAK

Müphem bir diþ aðrýsý ayrýlýk kemiðimde sýzlayan
Gülüþü haziran kokan kadýnýn gözlerinden düþtüm
Ayaklarýmda temmuz yanýklarý
Uymasaydý aklým, aklýmda kalanlara
Dantelinden sökülmezdim aþkýn yollarýna


ruhum savruk
ellerimden sýyrýlýrken gün atýklarý
atlarla daldým gözlerinin ülkesine
masum muydu tenimden çekilen soluðun

sorma nasýlýn diye!
gittiðin gibiyim iþte!
hala unutuyorum adýmý adýnýn öznesinde
kime sorsam bilmiyorlar seni
tanýmýyorlar canýmdan can söküp gideni
sattý diyorlar bir kadehe þerefini
gülüyorum sadece
öpüp bekle demiþtin
döneceðim diyerek

kandýrmýþtýn çocuk yanýmý…

bilirim gitmelerin can damarýný nasýl kestiðini
beynine geceleri nasýl çakýlýr yokluk

mesela
adýn tutuklanmaz adýmda
bir çizgide yürümezsin yan yana
öksüzleþir adýmlar
özlediðimde
dokunamayacaðým saçlarýn
uyanýnca
ilk seni görmeyecek gözlerim
neresi güzel yokluðun

ne deðiþti senin için yokluðumda
bensiz i mevsimler daha mý güzel?
sarý daha mý yakýþtý sonbahara
hangi yaramýza tuz bastý gidiþin

kaç kuþak geçmeli aklýmdan seni alýp gitmeleri için
ne zaman çekilir gölgen duvarlarýmdan…
görme
ne haldeyim
canýma acýn yapýþtý aklým senin gidiþinle karýþtý

susar mý sanýrsýn anmayýnca yüreðimdeki þarkýn

azalýr mý özlemin?
içimin boþluklarýný daraltýyor sokaklar

ne zaman gönderirsin içimden söküp götürdüðün yüreðimi

seni soluklanýrken daralýyor nefesim
musallada saçlarým dolanýrken boðazýma
bir tas sen dökülür içime!

yokluðunda baþý boþ cümlelerimin
sokak gazetecilerinin dilinden düþerim caddelere
baðýrlar ölümün destanýný yazýyor bu kalem diye



ýslak saçlarýnda dondukça zaman
ellerimdeki sýcaklýðýnda üþüyor yokluðun


sokaklarda uzar ayak sesin
kýsalýr çýðlýðým kentin gürültüsünde
meyhane köþelerine taþýnmýþ bedenim
yas tutar ardýndan adýna sürgünlüklerim
caddelere sarhoþ kahkahalarý, yüzünden gülüþün düþer

kýrýlgan nefeslerini kaybederken raký kokulu sabahlar


yaðmur damlalarýný ilikler göðsüme
rüyalarýmda sana dokunduðum için zabitler basar uykumu

ellerimde eylül hüznü gel gitler
rüyalarým lekeli

güne þiir sývamakta neyin nesi
ya bir gün ortasýnda yatarsam düþe
karanlýðýn ellerini çalarken güneþ

kan damlatýr elbiseme
ölüm gözlerinde soyunur
sýratta taranýr saçlarým

buðday baþaklarý ters döner topraðýn göðsüne

yaralarýmda bir sýzý yürür ayaklarý sana benzer

kar dökülürken son baharýn yamaçlarýna
sesi annemden kalma sandýk küfü
naftalin kokar düþlerim
annem sahiplenir sabahlarýmý
gittiðin ayda deðil aslýnda
ben seni özlerim
ne neþem kalýr
ne bir kadeh rakýda havam
kuraklaþýrým bu mevsim
kýþ gelir yine ölürüm …
tüm mevsimlerin inadýna


Þiirimi kendi yüreðinde þaha kaldýran sessizliðime dil olan Gülden Atalan Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: