GÜNEŞ

GÜNEÞ

O yaþlanmýþ çýnarýn, yapraðýnda duruþun
Nicesi aþýklara, þahitsin sen ey Güneþ
Geceye, sapan taþý gibi hýrçýn vuruþun
Paslanmýþ karanlýklara, vahitsin sen ey Güneþ

Rahmet vadilerinden, pencereme dikildi
Yeryüzü aþikardý, bayýlýr sessiz sessiz
Karþý ki tepelerden, usul usul çekildi
Heyûle bir að gibi, yayýlýr sessiz sessiz

Ürkek bir ceylan gibi; o güzide akýþýn
Göðsümdeki umutlar, yeþerir birer birer
Maverayý mest eder, bir mücella bakýþýn
Ense kökümden þimdi, sessiz sedasýz gider

Poyraz delice vursa, hiç bir ah iþitmezsin
Kýzýl akþamlarýnla bile, barýþýksýn sen
Þefkatine sýðýnan, mazlumu üþütmezsin
Kapýyý vurmadan gel ! Böyle alýþýksýn sen

Hicabýn arkasýndan , sokulur aðýr aðýr
Ses baygýn dilim ama; korktukça gölgem uzar
Hýrçýn bir gülüþ ile, vurduðun duvar saðýr
Söyleyin bana kuru otlar, kimin bu mezar?

Seni ufuklar bekler, avluda durma sakýn
Geride býraktýðýn, güller büyüdü artýk
Gün, zaman deli bir tay, eðeri vurama sakýn
Yýldýzlarý söndürdün gökler uyudu artýk

********

Bir lahzacýk doðu ver sensiz ben ser sefilim
Ben ayý þahit tuttum yýldýzlar var kefilim

16/09/2014
Harun YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: