Küflü yalnýzlýklar topluyorum çürümüþ dallardan Sürgün dizeler yetiþtiriyorum soy aðacýmda Eskimiþ düþünüþlerin kerpiç duvarlarýnda adým Ýðreti pencerelerde yâri bekleyen kuþlar Hangi þerefe kaldýrýlýyor mutluluk kadehi! Büyümek ister iken ben kendi gölgemle Paslý alnýmý koyacak yastýk bulamadým
Üþümüþ taþlar biriktirmiþsin nicedir bana O ürpertili bakýþýnda unutulmuþ ölüler Sýzýlar kemirdi sol yanýmý yokluðunda Hangi mevsimdi kendi içime yýðýldýðým! Çaresiz bir yosun gibi çöktüm kendi içime Saltanat sürdüm ahir dünyada, aþka doyamadým
Devrildi yaðmalanmýþ günler kaderine sonunda Her kapýya unutuluþun zilini astý maðrur insanlar Yol bölündü kendi sapaðýnda bir gün Sürgün acýlarýn meridyeninde aþk aðladý Hangi acýya meydan okuduk bunca zaman! Mutluluðun merhemini sakladýk ayný yýðýna Göðsümdeki o ince sýzýnýn adýný koyamadým
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.