ben sevdiðimde sensizdi sokaklar her yanda seni görürken, yokluðunun dibini süslüyordum büyük damlalarla. adýn sýðmazken þiirli duvarlara ben seviyordum.
senin sevdiðin gökyüzünü resmediyordum yeryüzüne, mavi oluyordu kara parçalarý... okyanusa sevdiðin kýzýllýðýný damlatýyordum güneþin.. dalgalarýnda kirpiklerini serpip huzurdan gemilerimi tam ortaya karalýyordum...
tam tamýna iki gündüz seni seviyordum akýl almaz zamana dilim kör gözüm saðýr dudaðým bulanýk ama elim titrek..
sen diye sokulduðum ne liman varsa hepsinde bir zamansýz veda, bir seni eskitemedi iki gündüz gözümü senle kapattým, açarsam göremem diye kör bakýyorum baþka gemilere...
ve bundandýr geceleri seviþim lakin iki gündüz sevdim seni kapattýðým gözümü senle açarým diye...
mhmtkrtl
Sosyal Medyada Paylaşın:
mahmutkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.