Kýrgýným gecenin hain karanlýðýna, þuursuzca inandýðým tüm deðerlere belki de. Ölesiye sol yaným acýyor ki kalbim de pervasýzca uçan kelebeklere kýrgýným. Sessizce süzülen gözyaþýma,dilimden kaðýda dökülen tüm harflere kýrgýným.Acý var çalan þu naðmalerde acý var bu gecede. Elim boþ yaným boþ sessizce haykýrdýðým geceye kýrgýným.
Vakit hayatý anlamaya da öðrenmeye de geç artýk. Tutamýyorum elimde ne gücü ne güçsüzlüðü kararsýzlýða beni iten ellerime kýrgýným. Hangi aðacýn, hangi dalýnda daha güvende olacaðýný bilemeyen bir saka kuþu kadar cýlýz ürkek uçamayan kanatlarýma kýrgýným. Bu üflediðim mumlar kaçýncý kýrgýnlýðýn yýldönümü, içimde sönen her bir mum ýþýðýna kýrgýným.. KIRGINIM söz geçiremediðim þu yüreðime...
Leyla GÖGER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla GÖGER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.