Düþüncelerim kalemimin önüne geçmekte
Umutlarým bir, bir yürekten sökülürken
Bedenime verilen acýdan,daha fazlasýný yaþýyordum
Arsýz ruhum, kül rengi bir akþam üstünü selamlýyordu
Acýlarýmý sýnýflandýrýyor, ayrý ayrý bölümlere koyuyordum
Ýç hesaplarýmý ince ayrýntýsýna kadar çözüyor
Duygusuz insanlarýn,ruhumun ýrzýna geçmesini hazmedemiyordum
Ama yinede,acýlý ruhum kül rengi geceme selam veriyordu
Aþklarýmý sevdalarýmý düþünüyordum bir yandan
Bakmayýn böyle dediðime, hepsi sanal gerçeði olmayan
Sizin sinama perdelerinde gördüðünüz,hayalimde yaþayan
Çocukluðumdan eksik sevgim, kül rengi geceme selam veriyordu
Gece okadar yalýn sessiz, yusufcuk kuþunun sesine mahkum
Ben ise bekçiyim, sislerimin acý çeken yüreðimin bekçisi
Çocukluðumu istesem sizden, neye benzediðini bilmek istiyorum
Ýçimdeki ses "sus"diyor, kül rengi gecen selamýný aldý.
Leyla GÖGER 26.03.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.