yokluðunla aðlara takýlan bir balýk gibiydim çýrpýnýrdým yýldýzlar doðar güneþ batar güneþ batar içimde yýldýzlar ölürdü sen giderdin gölgen uzar sokak lambalarý hüzünlenir asfalt gözlerini kapar bu ayrýlýktan utanýrdý ben uzayan gölgenin gölgesinde giden bedeninin içine sarardým kendimi bedenim sokak lambasýnýn dibinde soluk alan bir ceset bir belirsiz nokta olurken sen gölgen dünyayý kaplardý
gece yaslanýrdý bana ben sana küserdim ay omuzumdan bakarken çaresiz öpücükler kondururdu gözyaþlarýma bir sarhoþ geçerdi yanýbaþýmdan ýslýk çalarak ben bir küfür savururdum sen giderdin hep gittin
aðlardým yanaðýmdan düþecek damlayý beklerdi kaldýrým içimde derinde ince ipince bir kanama baþlardý ipince bir sýzý durduramazdým sýzýyý kanamayý seni
elim kolum baðlý aðlardým
bakma geçmiþ zaman kipiyle kurulduðuna cümlelerimin dünden yarýna uzanan upuzun bir þimdiki zamandýr yaþadýðým bil istedim
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairziye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.