Bu andaç özden özneye,
Ruhsat yok yazýp çizmeye;
Sezen sezdirene vekil,
Ey kalem aradan çekil !..
Selam olsun söz erine !..
Olumlamak üzerine
Öðretmenim o derya-dil,
Yolunca yolcu eðlerdi,
Ýçten söylemi yeðlerdi...
Sýr avazý yelden eskin,
Ham ervahý eder teskin;
Nazarý kýlýçtan keskin,
Neyi görse, kime deðse,
Aþkýna defter eylerdi...
Dost yüze kýyama durur,
Kalp kalbi, kalben oldurur,
Sükutu kam/us doldurur,
Söz orucunun akþamý
"Hu" nefes iftar eylerdi...
Madem "O" var, ad, san ayýp;
Bir yýldýz ki, burcu kayýp
Sýrdaþýyla dem kollayýp
Can ezgi mahný düzseler,
Tapþýrmaktan ar eylerdi...
Gönlünden geçen meramý,
Az/ad, buz/ad soy kelamý,
Hatadan tenzih alaka,
Galibasý yok, mutlaka,
Harfe dökmeden söylerdi...
Özne meçhul, ithaf garip;
Anlamayan der ki, tirip;
Bu duruma vakýf olsa,
Hâl diliyle söze girip,
Ýzan yadigâr eylerdi...
Gerçi dalmazdý derine,
Asi kalemin yerine
Boz buluttan özür diler,
Okurun isini siler
Doruðuna kar eylerdi...
Selam olsun söz erine !..