Sakalýndan bir kýl çekti yaþlý Bilge,
“Bu sana deðirmen ödüncü!..” dedi
Ve devam etti…
— Hayatta farklý bir þey yapmak istersen,
Akýntýya karþý yüzmeyi dene
Ya da, sol elinle yazmayý!
Önce kendi ezberini boz!
— Umudunu kaybetme ki,
Güneþ gözlerine doðsun!
Korkularýný tatile çýkar!
Unutma,
Ölümden öteye yol iki!
— Dahasý,
Ýçinin kirini temizlemek için,
Banyo suyuna katacaðýn,
Ezgisiyle sözleri sana özgü,
En az bir türkün olsun!
Karadeniz havalarý gibi,
Olumlu,
Güleðen
Ve de oynak…
— Önemli bir görüþme yapacaðýnda,
Yakana sütbeyaz bir karanfil tak!
Sonuç alsan da, almasan da,
Çýkarken masaya býrak!
— Ýnsanlar,
Günlük hayatta yüzde seksen,
Beden dilini kullanýrlar;
Bir boy aynan yoksa da, edin,
Yansýný severek saygýyla izle!
O senin,
En muteber, en doðrucu,
Eli öpülesi Öðretmenin!
— Diyelim iki yüzün var,
Biri asýk surat, diðeri güleç,
Özünü muhatabýn bil,
Beðendiðini seç!
— Haa bir de,
Parmak izine denk,
Dillere pelesenk
Tam senlik öðüt,
“Kendin ol” diyeceðim amma,
Bulunmaz dibi!
Yediðin, içtiðin, giyindiklerin
Helalinden ve de doðal deðilse,
Biraz zor gibi!
— Son kelam:
Ýhtiyaç duyarsan özlü himmete!
Bir beyaz kýl yeter dilsiz ibrete;
Nokta.