YEMÝN
Soðuk bir gün,
gecenin bitimi, sabahýn uyanýþý
dýþarýda hafiften bir kar yaðýþý
kirpiklerimin gözlerime battýðýný hissediyorum
Gri bulutlar daðýlýrken mavi gök kubbeden
hakikat mevsiminde bülbüller
ve dalýnda üþümüþ güller
kuþ kanadýnda çýrpýnýrken gönüller
Ayrýlýk mý o da ne?
dillerimiz kurusun
gitmelere ramak kala
canýmýz gölgemizden vurulsun
ellerimiz kör býçak...
Dedim ya güzelim
bizim buralarýn insaný merttir
vefayý boynundan asan namerttir
aðlayan göðe ve Tarýk’a andolsun
çýkmasa da birbirine yolumuz
olmasa da yarýnlarda sonumuz
ihanet edersek eðer
kýrýlsýn kanadýmýz, kolumuz
ömrümüz üstümüze kapansýn...
12.09.2014 / Tokat
RASÝM YILMAZ