Rüzgârýn gücü yetseydi papatya yapraklarýný yolmaya Utanýrdý sert esiþinden ve saklanýrdý aynalarýn sýrlarýna Hiçbir el ana eli gibi sallamaz hayatýn ve aþkýn beþiðini Eski fikirler yeni düþleri çeker bu yüzden derinliklerden Yeniler utançlý bir sessizlik olur, susar dilinde þarkýlar Geçip gider günler, bir kýz uzaklara bakarak gözyaþý döker
Býrakýp ardýnda bir þarkýyla beni, þimdi bir baþýma Yürüyorsun sessizliði boðacak olan kara gecelere Buðulu gözlerinde sitem, kulaðýmda ‘yaðmur yaðsa’ Bitti gidiþinle tüm sözler, varlýðýn ödüldür ruhuma Kýrarsam seni, baðýþla beni, þaþkýnlýðýma ver emi Yaþam bütün kavisleri kazanmaya çizmiþ gül yüreklim Sen yine de asla kaybolmayan tebessümlerle boð beni Olmasýn gözlerinde piþmanlýðýn izleri, batýrýrým gemileri Yönümü sana, aþka döndüm, uzat bana çocuk ellerini
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.