Aşktan kuruyan Pembe Gül

bir vakit geçti ömürden
baþka diyarlarda, baþka ruyalarda yaþadýk
ben sevdim, sevdim sandým; sevdim...

vurdum baþýmý kaçtým
bir balýðýn karnýnda deðildim belki ama
sandýðýn dünyada da yaþamýyordum, bil

bir vakit küstüm hayata, okumalara sevmelere küstüm
bir vakit isyan ettim her sevgiye
nedensizdi nefeslerim,
bir çiçek benden çok hak ederken nefes almayý
zalimin eline güzellik diye koparýlýp hayattan
ayaklar altýna savruluyordu...

pembe bir gül verdi elime
küçücük bir bir kýz,
yüzünde hiç bilmediðim bir gülüþle

henüz yanmak nedir bilmiyorsun sen
sen daha sevmeyi bilmiyorsun hey!!!


kurumuþ, belli ki incinmiþ o da kendi ruyasýnda
ben kendi boðazýma kadar batmýþtým kuma
o kendi çanaðýna kadar kesilmiþti sapýndan
küçücük bir kýzýn elinde,
seviyorum seni diyecek kadar saftý hala
masum ve sevmeye davetkardý hala...

Sen Ýnci ben Dilþad ? ( Senden çok önce...)

fuzuliM

Sosyal Medyada Paylaşın:

fuzuliM Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Aşkın Sadakası: Özlem Hayat seninle şiir, şiir seninle aşk, aşk ömrümsün... Aşkın Sen hali: Gül 'e sitemdir Aşk Büllbül dilinde Diyemiyorum, diyemediğim her şeyi Sen Anla... Korkuyorum ( her nefes sana zehir olacak gönül!) Leylek mevsimi Kimse gormez ela gozlerindeki beni ! Aşık olmak: feda edilmiş en değerli özgürlük Beklenen Bahar, yakındır gelmesi Aşkın sen hali: Ah Sabahlar sensiz olmasaydı