Korkuyorum ( her nefes sana zehir olacak gönül!)

korkuyorum...
aldýðým her nefes sana zehir olacak gönül !
’aradýðým zor bir þey deðil ki
bir yudum sevgi demen hoþ
hani bir þarkýda, manasý derin bir sözde de bulursun izini ’
izi buldum, yolundayým aþkýn
ama gel gör korkuyorum yâr
ki aldýðým her nefes gönlüne zehir olsun ! ...
keman sesi, hüzün verir ney gibi
bir ayrýlýktan diðerine savurur gönülleri
ince tiz bir notada buldum izini
sustum...



’Esîr-i gurbetiz biz, senden özge âþinâmýz yok
Ayaðýn kesme baþýn çün, bizim mihnetserâlardan ’



yanacak onca þey var gördüm tek bir cümlede...
korkuyorum...
gönül sesini bazen bulduðundan bazen bulamadýðýndan ...
bir hayalde, tatlý bir düþtesin sen
uyandýrmaya kýydým (!)
aklýma düþtü
’ ya gül bahçesinden uyandýysan
bu aþk çölünde ne vakit dikensiz bir güle rastlarsýn ki
hiç bilemem; korkum var(!)...
...
yeniden bir naðme; inceden bir özlem(vuslat) kokan ney sesi
kulaðýmý çýnlatan
ayrýlýða uyanmýþým bu sabah
yoksunluðu bütün bütün hissediyorum bu Pazar sabahý
yanýmda uyuyordun, tatlý düþümde
yüzünde masum bi gülüþ ruya içinde ruya
sen gibi !
ya geldiðin her vakit baþka bi düþse
baþka bir gül bahçesinde uyuyorsam 
ve her uyandýðýmda bu an ayrýlýk anýna denkse
söylesene aþkýn çekiciliði nerde kalýr ki?
þimdi bu korku ondan iþte 

....
kapadým gözlerimi yeniden
kör bir karanlýkta bir çift göz arýyorum
fýrtýna öncesi sessizlik gibi þu an
sýðýnacak bir liman gibi koynunu arýyorum
kokun þimdi gül kokusuna karýþmýþ gibi
git gide gül kokusuna banýyor nefesim...
belki de gönlümü gönlüne katacak bir ses arýyorum
kör karanlýk bir dünya burasý
ay yüzünün perde perde gizlendiði nuru arýyorum...



’Kerem kýl, kesme sâkýy, iltifatýn bî nevâlardan
Elinden geldiði hayrý, dirið etme gedâlardan ’



diyecek kadar diri bir ses...
korkuyorum yeniden
gelmeyecek,
harfini çoktan unutmuþ bi lâl’in 
gece karasý gönlünden medet umulmaz !
yeniden uyanmalý ama ayný zindana uyanmak kolay mý can ?
ya orda seni bekliyorsa umudu ( = kalbini kandýrmak ) var ya !
korkuyorsam da uyanmak vaktidir
belki de aþka ha (ne dersin) !
....

korkumu alan bi söz buldum
seni de uyandýrmakta haklý olduðumu fýsýldayan...



’Vücûdum ney gibi sûrah sûrah olsa ah etmem
Muhabbeten dem urdum, incinmek olmaz cefalardan ’


korku nedir? olacaklar var er ya geç baþa gelecek
madem gül bahçesinin yolunu biliyoruz
yolda bizi bekleyen ne cefa var biliyoruz !
o vakit düþte gördüðünü canýnla kanýnla görmeye gel
düþü mihnetten çýkarýp belay-ý aþka gel...

fuzuliM

not: yazýda geçen beyitler Fuzuli ’nin "Kerem kýl, kesme  sakýy iltifatýn bi nevalardan’ adlý eserinden alýntý yapýlmýþtýr...

Þiirime sesiyle can olan sayýn Funda SAÐLAM a can-u gönülden teþekkürler...
Sosyal Medyada Paylaşın: