düðümlere üflendiði gece
sarý bir sayýklama katarak sabahýna
çözülen bakýþlarýmý sürdüm kelimelerin namlusuna
bir aþkýn günahýna inerek hesapsýz
daðýldým katýndan düþürerek kendimi
düþtüm biçare gafildim kendimden
belki sabahtý aymamýþtým gönlümü
belki içimde oynaþan bir þeytan vardý
gir günahýna da diril tövbeyle daha çok diye
vesvesesini fýsýldardý
ah mücrim sesimi öldüm binlerce kez
öykündüðüm kavgamý çevirdim içime
sen gözlerini karartýp görmeyince rüyamý
törpüleyen kahrýmý sürdüm ömrüme
ah baðýþla göðün ve yerin meleklerini imrendir
el açýp dualasýnlar yeniden aþký
sür dudaklarýna ateþli arzulamalarýný
seviþmelerimizle yansýn tutuþsun yeniden
yeniden kudreti elinde baþlasýn aþkýmýz
geldim kapýna kurdum þiir meclisimi
bakýþlarýnýn meþalesiyle yürüdüm yolunu
seni dildal ettiðim yýldýzlar ve ay
ve güneþle söylendim kalbimi
al gönlünün zindanlarýna
yeniden en derine hapset beni
kilit vur bin kapýyý sür geç üzerime
gönlünün ateþinde erit anahtarlarýný
sus ve söyle durmaksýzýn kalbini
kulaklarýma gelmesin bir baþka ses
her gün bir baþka sebeple severken
hatýrlama asla ayrýk otu gibi büyüyen
korkutucu öfkeni