gün suskunluðunda idi
yüksünmeli bir nefesle
demir kapýlarýn içinde
bir uçurtma büyütüyordu göðünde
söz eðildi saz týnladý birden
bir þarký eklendi dudaðýna
gözlerindeki pýrýltýyý eksilmeyen
sebepleri öðün tutarak
yollar eklendi vuslata
Hayyam adý için söylenen
þiir dirildi
þarabýn örtüsünü çekerek üzerinden
bir kadýn sustu öfkesini
ve kadýn hak edildiði erini
döktü peymanesinden içine
göðsü açýkmýþ bir umuda
vurdu aldý kendini
aklýn imbiðinden süzdü gecesini
tövbesi uyandýrdý günahýný
katresi yýldýz oldu duasýnýn
aktý avuçlarýndan göðe
meþkini daðýldý etrafýna
adý konulmamýþ bir kalbi vardý
adresi belli olan aþkýný
yutkundu
“hýzlý bir akþamdý hayat”
deðiþti yüzünü birden
aþk eskisi bir dudaðýný
ýsýrdý acýtýrcasýna
sustu gülümsemesini
elini aradý avuçlarýnda
eli yoktu
delisi oldu umudun bekledi
dünlü sevdalarýný kurdu kalbinde
özürlü bir macera gibiydi hepside
az çok vardý hepsinde
hepsinde çoðalmýþtý kalbi
uç uca ekleyince kendini
bir gökkuþaðý oldu bakýþlarý
“hýzlý bir akþamdý hayat”
deðiþmez pörsümez bir sevdayý
giyindi çýplaklýðýna
sesleri renkleri söyleyen gözlerini
dikti ufka
ve kalbinin nefesiyle baðýrdý
“seni çok seviyoruuuuuuuuuuuuuuuuuuuum”
çok sevmek ibretlik bir susmaydý aslýnda
hayatý hýzlý bir akþam kýlan
ve aþktan baþka her þeye susturan
her þeye sustu sevmesini söyledi
tenine deðen eli güldü sevgilinin
körelen güzelliklerini uyandýran
tazeliðiydi mutluluðun
sustu susmasýný bildi çünkü
sevmenin miladý olmuþ kalbini
soydu dudaklarýndan
sýrrý yoktu artýk hayata
hayat hýzlý bir akþamdý çünkü…
hýzlý bir akþamdý seviþmek