mimlenen.

Adýnýn geçmediði bir hikâyeden
Tomarla hüzün çýkarýldý
Yuvarlak masanýn köþesindeki kadýn,
baðýrdý.
Suyun içinden süzülen ellerdi elleri
Önce bir baktý,
Ardýndan haykýrdý.
Seviþmeleri heyecansýz olan
vücutlar vardý,
kýrýldý.
Bakmadý þiir kitaplarýna
bakamaz,
gözleri dalardý.

Benim yurdumda gece gündüzü yener,
Kadýnlar somurturdu.
Hatýrlýyorum
Sevgi, zehirli bir oktu.
Devrim; gözlerine saplanan korku
Geldim fakat görüntün loþtu.
Beni süzerdi çingeneler
Sanýyordum ki güzellikten
Aklým deli, doluydu.
Mevsimi ayaklarýna getiren kuþlardý
Kanat deðerdi surlarýma,
yýkardý.
Yenilgi sesime karýþmýþtý
inim inim inler,
Yanký yapardý.

Tüfekler, kaçýþlar, tanklarla
Ufkumun aydýnlýðýnda birleþ
Baðýmsýz kalma güz çýnlayýþýnda
Lukse kaç, derinleþ.
Saçlarýný güneþe sal
Çalmadýðým, yediðim zamanlarý vuslattan say.
Sýðýnaðý ol uzaklarýn
Ayrýlýktan uzaklaþ.
Henüz aþka yelken açmak için limaným yok,
Karýþýnda güçsüz düþen kasýlýr.
Beni burdan azat et
Kanadým uçamaz,
Kýrýlýr... / koyu siyahlý.
Sosyal Medyada Paylaşın: