Bir rastlantýnýn tam ortasýndaydý Küçücük elleri, ýþýk görmeyen Dehlizlerde ki güneþ görmemiþ çiçekti Hiç kimseyi görmemiþti yüzünün Bana bakan tarafý. Hep böyleydi aslýnda o, Gözlerinde alýþýlagelmiþ bir cinayet gibiydi Gözyaþlarý. Pervasýzca aðlýyor ve milyon kere parçalýyordu Vücudunda ki eklemleri
Gülmelisin demiþti þair. Tekrar yine yeniden, savaþ açmalýsýn karanlýða, Aðlýyorsun sen þimdi. Bana yazdýðýn her kelime, Benim uðruna döktüðün her cümle Daraðacýna götürüyor seni. Lakin güzel günler göreceðiz demiþti, Hep bir aðýzdan haykýrýyorduk hayatýn Bize vurduðu o sert sillesine, bakarak Bir adým daha atýyorduk umutsuzluða
Aslýnda bir yaralý ceylandan farksýz deðildi, yüzün Ama nedense hep kalabalýktý hüznün Sen bir kez daha bekle Bu son olsun ama…
Sosyal Medyada Paylaşın:
fezayi mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.