Ýki insan tanýdým oldular birer caným Dinledim, yaþananlar birebir sanki ayný Duydukça sel boþaldý damarda dondu kaným Acýlar; Eþit renkti, üzüntü; Benzer týný…
Bir an kendimi koydum can dostlarýn yerine Düþündükçe inceden öldüm, daldým derine…
Peri’mi doðururken göçüp gitmiþ anasý Nil’im üç yaþýndaymýþ öksüzlüðünü tatmýþ Küçücük yürekleri anlayamamýþ yasý Büyüdükçe yaþlarý acýya acý katmýþ…
Garip bir mezar taþý ana gibi sarar mý? Ana eli topraktýr sýrma saçý tarar mý?
Akýllarda nur yüzlü görüntü sisli, hayal Birde anlatýlanlar, Ah! Hasret iki katý Rüyaya yatarlar da sonuç sukutuhayal Bir hýþýmla kalktýlar beden oldu kaskatý…
Dedim; Kendi kendime beterin beteri var Otur þükret haline daðýna yaðmamýþ kar…
Dermansýz bir yaradýr olamadým ki çare Sol yanlarý eksiktir ömür renkleri kara Elim kolum baðlandý yüreðimse biçare Mevla’m vermiþ derdini Mevla’m eliyle sara…
Kimi küçük yaþýnda anasýz öksüz kalýr Kiminin evladýný kara topraklar alýr…
Acýlarý gizlidir yürek penceresinde Terazide denge yok kefe kendine aðýr Her dert bir baþka kaynar gönül tenceresinde Bakamazsan içine göz kördür, kulak saðýr…
Hayat herkese baþka yazýyor þu kaderi Silinmiyor yazgýmýz yaþýyoruz kederi…