Susuyoruz
I
Ölüm kampýna dönmüþ bereketli topraklar
Dört yanýndan kan akar nehirlerinde
Daðlarýnda yoðun bir sis
Bulutlarýnda kan damlar baharlarýna
Maviye çalan gökyüzünde acý
Yeryüzü kan revan içinde
Telaþ içinde can korkusu
Açýk kalan gözlerine
Sinek konar ölü çocuklarýn
Ya analar
O eli öpülesi analar
Kýsýlmýþ sesi çýðlýk atmaktan
Yorulmuþ bedeni kaçmaktan
Gözlerinde öfke, nefret
Dudaklarýnda süzülür gözyaþlarý
Buza kesilmiþ bakýþlarý
Eline geçirse o zalimleri
Diþleyerek öldürecek belli
Fakat ona da ölüm yaklaþýyor sinsice
Kalbura dönmüþ umutlarý
Bir bir tükeniyor
Týpký insanlýðýn tükendiði gibi
Týpký insanlýðýmýzý kaybettiðimiz gibi
Onlar can çekiþirken gözlerimizin önünde
Tüylerimizin kýpýrdamamasý gibi
Onlar zulümden, açlýktan, susuzluktan ölürken
Onlarý seyretmemiz gibi
II
Sen evlat acýsýnýn
Ne demek olduðunu bilir misin
Son kez sana baba diyerek
Ölen çocuðun acýsýný bilir misin
Bilir misin o acýnýn yüreðe nasýl iþlendiðini
Yürekte hangi depremler yarattýðýný
Dün Suriye’de Bu gün Þengal’da, Gazze’de
Sýðmazken mezarlara çocuk cesetleri
Biz baþýmýzý öne eðmiþ susuyoruz
Öyle bir susuyoruz ki
Susarak kendimizi kaybediyoruz
Ve dünya susuyor
Ve insanlýk susuyor
Birlikte seyrediyoruz bu vahþeti
Ta ki sýra biz gelene kadar…
Mehmet ACIOÐLU
08.08.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.