duvar

Sarý sonbahardýn sen
Hercai gülüþlerin vardý
Buzdan kaleler yaptýk ikimiz
Bozbulanýk sularda akýttýk kirlerimizi


Kan kýrmýzýsýydý duvarlarýmýz
Perdeler bir açýp bir kapandý
Trajýkomik oyunumuzu oynarken
Hiç zorlanmadý figüran ruhlarýmýz


Köþeli döþemiþtik koltuklarýmýzý
Karþý karþýya gelmedik hiç
Komþu olmadý gözlerin gözlerime
Bir acý kahve kokusu genzimde
Yine yalnýzlýðým çaðýrýyor

gitmeliyim..


Her baþlangýç güzeldir oysa
Bizde öyle baþladýk güzeldik bizde
Sen iþine gücüne gider
Ben ardýnda býraktýklarýný katlar
Kokusunu ta içime çekerdim mavi gömleðinin..


Maviydi o zaman duvarlarýmýz
Þeker pembesiydi perdelerimiz
Fakirdik üstelik üç kuruþla borç öder
Artanýyla üç kap yemek anca piþerdi
Küçücük fýçýcýk mutfaðýmýzda..


Ezberlemeden oynardýk rollerimizi
Doðaçlamaydý alýnganlýklarýmýz
Üstelik o zamanda aðlardým
Yanýma gelir, yaþýmý siler üzülme derdin
Üzülürdün üzdüðüne üzüldüðüme...


Meðer yýllar yoruldukça
Yollar ipek yoluna dönmüyormuþ
Kar yüklü kervan geçsede çölden
Kan kýzýlý gurub da konaklýyormuþ....
Sosyal Medyada Paylaşın: