yeþile bakan hayal kuru çöl izleyen pencere ve kaygan daðlardan süzülen beyaz tren yetiþ altýn çað a kalan çocuklarda ölmeden...
çocuklar nasýl gülerdi hatýrlamak istiyorum
bir beyaz trendi o dünya bir seyahatti þimdi kapkara bir his girdaplara çekiyor radyasyonsuzdu Dünya beyaz trende kaldý neye elimi atsam ellerim kayboluyor...
büyükler saati savaþa kurdu küçük yürekler güvercin yüreðinde uyudu
uçurtmalarý kaybettik nükleer rüzgarýnda
üveyikten sonra ben g/özlerimden vuruldum bulutlara girdiler kayboldu ýþýklarý ardýnda gün görmeyen solgun çocuklar buldum mahþer yansa yýkýlmaz uçurtma duvarlarý
tüm oyunlar bitti atlýkarýnca durdu
beyaz tren götürdü son þiir Tanrýsýný yine tutturdu yaðmur ölümsüz þarkýsýný
ki...yaprak kýrýlmadan son üveyik düþmeden ve çocuklar ölmeden beyaz trenden önce kucaklamalý çocuklarý barýþýn kanatlarý
beyaz güvercin uyanmalý yüzyýllýk uykusundan...
çocuklar nasýl gülerdi hatýrlamak istiyorum...
Ayþegül aþkým karagöz (rüzgar çanlarý) -kuþlarý ve kedileri çok seven þair-
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Aşkım Karagöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.