Sen şimdi...

Sen þimdi...
Sabah mahmurluðunla ne güzelsindir.
Darmadaðýnýk saçlarýn ne hoþtur.
Endamýnla ceylan gibi sekersin odadan koridora.
Sabah kahvaltýsýný yine hafif geçiþtirirsin.
Yine kýrmýzý giyinirsin...en sevdiðin renk.

Sen þimdi...
O tatlý dilinle yine kendini dinletirsin.
Bilirim, sohbeti iyi bilirsin.
Bir de didiþmeyi.

Hani bana bir iþ teklifi vardý yurtdýþýnda,
Ýki yýl süreli, ücreti iyi,üç ayda bir izinli.
Hani bir tartýþma sonrasý, denk gelmiþti.
Evet dedim.
.....
Halt ettim.
ÞÝmdi sen orda, ben Moskova ’da.

Ýki ay oldu, bende bir özlem, sorma gitsin.
Keþke dur deseydin, gitme deseydin,
Sýrtýný dönüp, gidersen git dedin.
Sen þimdi, iyi mi ettin.
Sanma, bir suçlu aradýðým yok,
Sadece kaderin bir cilvesi bu.
Bir þey farkettim.
Uzun uzun konuþuyoruz.
Hiç kavga etmiyoruz.
Bu ayrýlýk bizi yakýnlaþtýrdý galiba.
Eski hýrçýnlýklarýn yok gibi.
Sen þimdi özlemiþsindir, biliyorum.
Sesin titriyor, hissediyorum.

Þurda ne kaldý, bir ay, dönüyorum,
Kimseye söylemedim.
Moskova’yý terk ediyorum.
......
Ben seni çok seviyorum.

(2008)

Ayhan Kibar
Sosyal Medyada Paylaşın: