Eylül’ün İntizarı Dolaşıyor Yüreğimde
Heder olmuþ ömrün son demindeyim
Yüreðimin kasidelerinde mor elemler
Yalnýzlýðýmýn izini sürüyor nicedir aþk
Topraðýn kokusunu getiriyor rüzgâr
Yaðmur suyunu içiyor bir kuþ göletten
Kimsenin bilmediði bir yer var gönlümde
Ölümün terkisinde ben aþka gidiyorum!
Sahipsiz düþünüþlerimizin soyunuþlarýyla
Hangi yaþam tuzaðýna kaptýrdýk yüreðimizi!
Aþk, kilden ve kumdan yapýlmýþ çanaklarda
Çaðlar tabularýna sarýlýr, gerçek olur düþler
Kendi kanýnda boðulur nasýlsa o asil gurur
O maðrur ýrmaklarda söndürür yangýnýný
Nasýlsa gün gelir, yaþamak bile aþk olur!
Bir topaç gibi çevrilip günlerin ekseninde
Düþtük aðladýk, yara berelerimizi sevdik
Hangi dala astýk sahi çocuk gülüþlerimizi!
Göðsümüzün dar geçidine yaðmakta kar
Menekþeler sokuldu yarenli göðsümüze
Bütün mevsimlerin ismi aþktý, unuttuk
Yüzümüzdeki derin çizgileri hüzünle ovduk!
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.