Savruldukça saçlarýna dolaþan gül yapraðý Solgun beyaz yüzünde çýrpýnýyor kanatlar Þarkýlar besteliyor her gece ay aþýðý Ýçinde dolaþýyor Umutlar büyük bahçe Kokularý ne güzel Kuþlar anlatsýn bize
Sözlere kulak verip Acýlara el verdik Ýçimizde el vermeyen bir de vicdan oldu hep Suya dokunduk þöyle Ama hiç kirletmedik Tertemiz doðmadýk ama çok yýkadý annemiz Kýrk gün sularý sevdik Sular þahitti bize Kuþlar anlatsýn size
Baðrýmýzda hikayeler nefes kadar kýsaydý Halbuki uzundu yürünen kývrýmlý yollar Seferi geçen þu ömrün Ýki rekatlýk namazlarýnda ettik bütün dualarýmýzý Gökyüzünde parýldayan isimlerimiz oldu Nihayet Ýçimizde ki coþkunun incilerden akan þelalesinde Yýkadýk yeniden hayallerimizi rüyalarýmýzý Parýl parýldý dört kolla sarýldýk bu gize Kuþlar yaren di bize Bilmem ki nasýl ama nasýl anlatmalý size Kuþlar þahitti bize
Ve bir onlar biliyor Ýstanbul’u Denizi Onlar hikayesinde uçarken kýz kulesinin Gagalarýnda büyütüyorlar Ýstanbul’un seslerini Bütün gözlerin içinde ki tüm renkleri Kanatlarýnýn altýna saklýyorlar Tüylerinden bir kalem yapmýþlar Tükenmiyor ...
Ve onlardý aslýnda bizim meleklerimiz Onlardý memleketlerimiz Hesap günü geldiðinde Susacak sözlerimiz Kuþlar haberdi bize Saklamaya dil kalmadý Yalana tek harf varmadý Kuþlar þahitti bize...
Umut gerekti bize Ýnanç gerekti size Kuþlar uçuyordu onlar melekti Ebedi bir Aþk’tý dokunmak isteyen Kurak kalplerimize...