GÜLE SOLMAYAN B/AKIŞ

GÜLE SOLMAYAN B/AKIÞ

Gecenin en tarifsiz karasý
Sýð karanlýklar ortasý
Dudaklarýmda inin inim zonklayan sancý
Baðýrsam patlayacak gözlerim
Sussam bin parça, dilim dilim...
Cýlýz kalemimle okþanýrken buruk sahifeler
Mahcup ve üryan...
Hiçbir dize yanaþmýyor
Hasreti hakkýnca çizmeye.
Derdim ne çok
Ah! Bir bilsen güllerin Kaný!
Hal-i eþkalime farazi bir tasvir bile yok.
O kadar parçacýk
O kadar damlacýk
O kadar ki noktacýðým iþte!
El pençe
Baþým ayaklar dibinde...

Kaç kez sývanýr bir ruhun küflü damarlarý
Ve de kangren tortularý?...
Sus vuruþlarýmý döve döve
Morarmýþ feryatlar büyütsem de iniltisiz
Terkedilmiþ çýðlýklar var topladýðým
Hýrpalanmýþ heybemde.
Bir çaðýn kýyametinden
Mahþer cesetlerinden
Gözün gönlü boðdurduðu;
Sözün özünü oyduðu
Ketum gecelerinden sýzýyorum en mahremine.

Hani o sinelerde ölümsüz doðuþunla
Göller bir çýrpýda kurutulduðunda
Kisralar paldýr küldür yýkýldýðýnda
"Levlâke levlâke..." sancýsýyla
Tir tir d/inlerken arþ-ý endâm
Hürmete boyun devirip vurulmuþtuk:
"Semi’nâ ve eta’nâ..."

Nur’a çakýldýðýnda kurþuni gözlerin
Seçkin parýltýlar vardý retinanda
Rengarenk oynaþan.
Sarýmsý bir tadý vardý bakýþýnýn
Bir güneþ gibi
Alabildiðine umut
Yakabildiðince hüzne sûkut...
Duaya acýkýnca minicik dudaklarýn
Amin/e/ler emzirdi ilk, devayý þekerden
Þükr ile öptü alnýndan, Aþk’ýn asil Tâlip lerinden.
Emindin
Emniyet verdin.
Dokunmadan bir kez yalana
Doðrularýnla ahenk ahenk nakþettin...
Lâkin öksüz çöl kucaðýnda
Yetim hicretlerle büyüyordu yalýn ýssýzlýðýn
Sararmýþ yakarýþlar yuvalanmýþtý bakýþlarýnda:
Kör beyinler
Dilsiz iniltiler
Ve saðýr yitimler, birer birer...
Kimi diri diri kederini döver
Kimi öldüresiye ciðerlerini biçerdi.

Bir mâna arýyordun o gül haznende
"Bir mâna olmalý bu sus karþýsýnda
Bir mâna...
Bulan
Buldurtan
Çaðlar boyu ýþýyan, þu cebel-i Nur’dan..."

Ve Hübelin
Yine uykusunu alamamýþ o dehþet akþamý
Küfrün rezil rüsvâ titrediði
Cehlin yerden göðe iplendiði
Güneþin tüm ýþýklarýný yutkunup:
"Doðmak haram bir daha" diye
Bütün kimyasýyla uçurumlardan battýðý v/akitte
Sýmsýký üfleyip býraktý Hirâ
Nefesiyle Alem’in: "Ýkrâ..
Halkeden
Ve çürümüþ zerreye ten verenin t/adýyla."
En güzel mucizeyi taþýdýðýn müjdeci kanatlarýnla
Dokudun ilmek ilmek tüm karanlýklarýn baðrýný.
Çöl kýzardý
Daðlar bir çocuk gibi ufaldý
Hýçkýrdý bulutlar
Durmadan dualar aðladý
Nergis nergis nefesince...

Sen Ey...!
Örtüsüne bürünenlerin eriten Güzelliði
Risâletin okyanus derinliði
Peçesini kaldýrýnca ruhunu rikkatin
Devredilen devirler devrildi kökünden.
Ve hiçbir cevap doðuramayan kýsýr sorular
O gün noktalandý yýrtýk rahimlerinden.

Sevgiydi; Ebâ Hureyre ellerinde
Okþandýkça büyüyen
Taatti; kýzgýn kumlar aþýp yalýnayak
Veys’e yangýn yangýn kapý döndürten
Sadakatti; Sevr deliðini, can çiðneyip
Düþünmeden topuklarýyla çivileyen.
Anaydý
Babaydý
Þevk ile fedaydý
Söz ucunda söz
Yürek üstünde yürek
Ensâri bakýþlarla süslenen koskoca vefaydý...

Ama ki; en Emin’in yegane Emaneti!
Can çekiþiyorken yokluðunla
Ve þaþý kalmýþ yol ayrýmlarýmýzca
Boðaz boðaza bir hevesteydik çoktan, bir ömrün
Kâh linç edilirken kendi kirli ellerimizden
Kâh ayaklarýmýzdan saplandýk
Koþar adým bomboþ çýkmazlara.
Pazar pazar dolaþtýrdýk sevgiden emaneti
Buyrun:
"Sevdiðim,
Her þeyim!..."
Kaç þey doldurabilirdi ki içini Her þey’in
Ya da Her Þey’den ötesi de neydi ki
Hiçbir þeyin?...
Deðil miydi saf saf birleþip de
Binleri Bir eden;
Tek olan deðil miydi
Hükmünce halka halka dizip
Varlýðýyla nice mânalar giydiren?
Ýþittik, kilitliydik
Bildik, zincirliydik...
Hiçbir canlý kemik yoktu ki biz kadar;
Ahde vefasýz
Kan ile
Hýnç ile
Caniliðe bu kadar pervasýz...
Çekip çekiþtiren
Leþini kardeþin, silip bir çýrpýda rezilce öðüten.
Köþe baþlarýnda
Ortasýnda aþikâr güruhun
Yani uluorta
Yahut, ýsýrýp da hesabýný parçaladýðýmýz
O arsýzlýðýn
Donuk çýplaklýðýn
Ötesinde hayvani saflýðýn da
Aymazlýðýn
Katran yarasý kararmýþlýðýn
"Nâ" ekleyip usulünce
Mahreme "Lâ!" deyiþimizin
Bitkin ve dönüþü yýkýk o son/ucunda
Lime lime
Parça parça
Ezik ezik mühürlendik ya gönüllerimizden
N’olur sök artýk, ey Cevher-i Ravzâ!!!

Bu hâl
Bu âhval
Kýrýk,dökük, pejmürde...
Benzi kararmýþ kalem bile
Kýzarýyorken resmeylemeye
Gömülüyorum yine yapýþkanlýðýna
Güneþe bakir karanlýðýmýn.
Kir pas içinde damlýyorum saðanak saðanak
Taþýyorum kupkuru yataðýmdan.
Özlem ki yakýþandýr
En güzeli sana
Þefaatinle nimetlendiren
Rezzak’ýn sonsuz Aþk’ýna.
Baþým yastýðýmda kývranýrken
Korunaksýz bir ceset gibi
Diz büküp felâhýna
Sýðýnýyorum
Hýçkýrýyorum
Ve kavruluyorum nara nara:
"Nolur bu acziyyeti, bu sefil haysiyyeti
Nolur unutma...!"

Sezgin Karadað


Sosyal Medyada Paylaşın: