GÜLÜN SOLDUĞU GÜN

GÜLÜN SOLDUÐU GÜN

Bülbül öðrenmiþti, hýfzetti ilmine Gül’ü
Gül saklandý
Bekledi Bülbül’ü
Gül ruhuna üflendi Nefes-i Ýlahi
Düðümlendi soluðu Bülbül’ün
Esrimiþti sahi
Gül güldü, güller açtý
Rayihasýný dile saçtý
Çözüldü dil Emr ile, þakýdý:
‘Ruy-ý mahým, leb-i zulalim,
ver çekeyim nazýn!’
Narin edasýyla Gül:
‘Serv-i bulendim,
verirsem nazým çýldýrýr hazzýn!..’
Ýnadýna Bülbül’e naz baktý
Bülbül, naz yataðýnda ‘Aþk’ aktý...

Yükseltti Alemin Sahibi
Tarif soluklarýnýn kesildiði mekanýyla þereflendirdi
‘Yalnýz þuna dokunmayýn!’ dedi
Diken sokuldu Gül’ün solundan
Bülbül geçemedi Gül arâfýndan
Diken battý Gül’e, nazar deðdi
Gül bi’çare boyun eðdi:
‘Ya Diken bu ne idi?’
Diken:
‘Yüreðe akan derman’ dedi
Gül:
‘Zehr mi ki döksek?’
Diken:
‘Kevserden öte, n’olur iç/sek!...’

Gül içti, kana kana
Bülbül serden geçip
Vuruldu âna
Salýnýrken Diken
Galibiyet mesrurunda
Gül-i Bülbül,
Kanadý maðlubiyet mecruhunda

Gül ortak oldu Diken in/kârýna
Bülbül itildi
Mahcubiyet zar/ârýna

Sahib-i Âlem düþtü notunu:
‘Ya Bülbül, Gül’ün gördüðü kör bir düþ/üþ/tü!’
Bülbül hýfzetti yine, ne çare unutturuldu
Aþký kelama dil sürçtü.
Gül yanaklar Bülbül dilde soldu
Zerketti diken, nefse zehr doldu
Gül Bülbül’den ayýrdý yüz
Bülbülse kelama kaldý küs
Gül, Bülbül’den öte geçti
Bülbül, dembedem kendinden geçti
Vahyetti bu kez Sahib-i Âlem:
Arz titredi sema inledi
Gül, gittiði öteden;
Bülbül, geçtiði kendinden geldi
Amâde ikisi de dinledi
‘Ya Bülbül,
verdiðim gül, gülüþünde her dem Beni gör diye
Dikenin verdiðiyse
ambalajý bozulmuþ hediye,
Gaflet kuyusuna düþtün
Düþ/ür/me!!!’

Ve ihtar ile:
‘Ya Gül, nefsine çekilen perdeyi indir
Belle, Bülbül sahibindir!
Dikenden ýra, Bülbül’ü býrakma
Bülbül’den gayrýsýný
Yüreðine b/asma!!!’

Sosyal Medyada Paylaşın: