Gün batýyor anne Yüreðimi yýldýzlara, umudu yarýnlara býraktým Sen hani derdin ya güneþi ellerinden tutan çocuklar Bazlama sacýnda çýrpýna çýrpýna yanarlar Ciðerim yanýyor anne Kalbim de kör gözlü karýnca izleri Çocukluðumu arýyorum anne Yalçýn kayalýklara diklenen gençliðimi arýyorum Ahdým var; yýlanlardan öç alacaðým Vicdaným düþtü anne vicdaným Ay öperken suyun yanaðýndan Güneþ kavruldu Kaynaðýnda kurudu pýnar Kendi sesine küstü bülbül O nasýl aðýr bir þarkýydý anne Giderken “Ah yavrum ah !” deyiþin... Sen bilmezsin anne sen bilmezsin Ýnsaný tanýdýkça tanýdýkça alaný sataný vuraný Öldü de bir daha dirilmedi yanardað patlamasý dað gibi yüreðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muharrem Nalçacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.