GÜLBAHAR

Yaðmur gibi çiselerdi,
zeytin karasý gözleri
Dolu olmayaki sel olur, çaðlayýp gelirdi.
Her eylül de beklerdi baharý
Kýþlarý, kýþlarý hiç üþümezdi ya...
içi yanardý.

Bir genci sevmiþti ölesiye
Çýkar deseydi, ver kalbini
Hiç düþünmez o bembeyaz sinesine vuruverirdi elinde ki hançeri
Aþký öylesine büyük,
ve öylesine muhteþemdi ki..

Bir gün çarþýda gördüm
Merhaba ! Merhaba Gülbahar ! dedim
Beni görünce acý acý gülümsedi..
"Abi" dedi "Çok sevdim !"

Ne aðladý, ne sýzlandý
Ne de sevdiði genci andý
Aldý onurunu yanýna yavaþça...
yavaþça uzaklaþtý
Allah kahretsin ! Deli kýz...O devasa aþký kaldýrýp attý
Halbu ki anasý yarým yevmiyeli ýrgat
babasý bir garip adamdý..

Onu ne zaman görsem aha þuramda..
sol yanýmda
inceden inceye bir sýzý
bir aðrý baþlar.
Kalbimin can damarý týkanýr,
Dudaklarým kurur
iþte o an gökyüzüne bakarým.
Gökyüzü tutuþur,
Gökyüzü yanar..
Gökyüzü yitip giden aþklara aðlar...

Aah ! Aaah ! Gülbahar..



Sosyal Medyada Paylaşın: