Yaþýyoruz iþte, Dokunmasýnlar keyfimize. Aþklar olmasýn bu kadar acý ve Þükranlar hep sizlere olsun.
Gecelerimi penceremden deðil Bu namussuz kaldýrýmlardan izleyeceðim artýk. Tüylerim diken üstündeyken, Her ses daha büyür, Her adým daha uzaklaþýr benden. Sesler, sözlere dönüþünce gümüþ olurmuþ, Sükût ise terane… Kaldýrýmlar yeryüzünden bir parçadýr Yâr yüzü kadar sýcak olmasa da. Yer yüzümü bu soðuklar ve Çýðlýklarýmdan arta kalan telaþlar Gündüze salýverir kendini bu sokakta.
Þaha kalkan bir vezir mi yoksa Þah altýnda ezilen kaldýrýmlar mý Sokaklarý böylesine ürkek kýlan? Aþklar mazgal deliklerinden daha büyük ve Gözyaþlarým akar komþu sokaklara. Herkesin bir mazisi olduðu kadar, Kaldýrýmlarýn da aþký büyük olur. Her gece koynunda yatýrdýðý o adamlar, Ne dertler, ne tasalar varmýþ? Hayatlarýn trajedileri mi komik, Yoksa insanlar mý komik olan? Çýðlýklarýmýz mý bizi suçlu kýlan?
Bu hayatýn sinemasý sokaklarda çekilir. Ýzleyenler gün batýmý evlerine giderler, Salýncaklar boþ kalýr, Dünya býrakýr dönmeyi, Gece ne kadar uzun olursa, O kadar iyi.
Saklambaç gömleði giyer sevdalar, O sevdalarý unutulmaz kýlan unutma çabalarý… Kaç bucak dolaþacak bu sessiz yýðýn, Bu kuru kalabalýk… Akýldan süzülemeyen yürek kýrýklarý, Ayakaltý olur þu asfaltlarda.
Kaç sual geçiyor aklýmdan sana soracaðým, Kaçýný unutuyorum çarpa çarpa duvarlara? Gözönümde hayalin mi yoksa, “Sen” diye sarýldýðým kaldýrýmlar mý bana sevda?
Benim sadýk yârim mi olmalý toprak? Girdabýna sürükler yer altý aþklarýný, Gönlü ve sevdasý kimse tarafýndan önemsenmeyen, Boþ, Sevilmeyen, Ýtip kakýlan o adamlar, Yürekler dolusu sevdayý yitik býrakýr kaldýrýmlarda, Üstüne basarsýn da cýz etmez mi sokaklar?
Duyun insanlar, Gündüzleri uyuyun; Hayat geceleri akar.
Münzevi//03.09.2014//12.23
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.