Kim aldý
Kapýmýzýn önünden ay ýþýðýný
Gözlerimizden bizi
Kim?
Öylesine iþte
Söz olsun diye biraz
Avuçladým
Uzun uzun okþadým
Okþadýkça büyüdüm
Büyüdükçe ýslandým
Mutluluk uzaktý bizim þehirlere
Düþün,
Düþün ki bir kedinin içini
Isýtýr gibi huzurlu gökyüzü
Koltuðuna sokulduðumuz babamdý
Bir an dönüþüne bahane bulamayan
Deli fýrtýnalar sarar aklýmýn zorba yanlarýný
Aþk dileriz
Hüzün yaðar
Ölüm yaðar kaybedilmiþ vatanlara
Gözlerimizde bitimsiz sözcükler
Aðzýmýzýn kýyýsýnda iki sözcük
Kuþ uçmaz þiir konmaz parmaklarýmýza
Ürkek
Güvensiz
Küçük bir çocuk dilimde dolaþan
Dudaklarýmýzda sakladýðýmýz
Geceler biter
Takvimler eskir
Ay karanlýk
Suretim yýlgýn