ELVEDA DİYELİM

Büyümenin verdiði küçüklükle yaþamak ne kadar zor
Fersah fersah çýkarýr yüreðinin derinliklerindeki yalnýzlýðý
Terkedilmiþlik duygusu aðýr basar avutursun kendini
Kolay deðil tabi gel sen onu bir de bana sor
Nasýl kanar yüreðin
Nasýl yaralar derinden
Bir haykýrýþ kopar içinden
Sinsi bir haykýrýþ
Kaçak bir bakýþ atar gözlerine
Damla damla yaþ olur
Sele çalar akýþý
Birikir alt dudaðýmda


Bir bakmýþsýn kör býçak gibi kenara atýlmýþsýn
Gün geldiðinde baþka iþe yaramaktýr derdin
Aradýðýný bulamazsýn
Bir çýðlýk tutturmuþsun
Yerini fýsýltýlar alýr
Ýçe dönük yolculuk baþlar
O da ne? Aniden uyanmýþsýn
Öperek uyandýrýlýþ…
Yaný baþýmda annem
Nefes alýp veriþimi dinliyormuþ meðer
Bir gülümsemesi dünyalara bedel
Fesleðen kokusu sinmiþ ellerine
Saçlarýmý okþar
Ilýk bir meltem eser
Soluksuzca ellerinin deðdiði yere kayarým
Sonsuz huzur kaplar o dakka
Çünkü annem yanýbaþýmda
Son þarkýsýný söyler gibi gözlerime bakar
Hadi hadi der gibi kollarýný açar
Gidelim gidelim buralardan
Elveda diyelim
Yoksul gecelere, kuytu sevmelere, naçar baharlara, gönülden ýrak tuzaklara
Kimsenin olmadýðý sonbaharlara
Kan ter içinde kaldýðým yataðýma
Aðladýðým yýllara
Ve en son sevdiðim sadece sevdiðim kýza…


HAKAN AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: