MECBURİYET CADDESİ
Kalabalýðýn içinde yalnýzlýðý tüketen insanlardan(ým) utanýrým
Bir hiçliðin yok oluþu temsili piyesi
Ama gururlu ve vakur
…
Týklým týklým hýncahýnç dolu vapurlar
Baðýra baðýra kendini yitiren seyyar satýcýlar
Elleri dumanlý minik kedi yavrularý
Ýnanmakta güçlük çekiyorum, nasýl bir yer burasý?
Yeryüzü dedikleri lebi derya
Kiminin havasý, kiminin sesi
Býrakýr akla hummalý bir ten izi
Kaldýrsam yerinden Ege’yi
Fýrlatýp atsam bir yerlere Karadeniz’i
Durulur mu bu akan sular?
Irmaklar çekilse gitse
Yaðmurlar terk etse gündüzü geceyi
O zaman gelir akla gökkuþaðý da neyin nesi?
…
Dibi derin kuyular kapkara uzun
Fezayý bile kaplar
Sanem, siyahlar aynadaki son yüzün
Kibir fikrinin yansýmasýdýr düþün
Perde kapandýðýnda kaplar her yeri keder ve hüzün
...
Sýyrýlsa toprak çimenden
Yýrtýlsa yürek derinden
Çýksa aklým yerinden
Unutmak iyi gelir her þeye bazen
…
Þimdi o yerde
Mecburiyet caddesinde
Aklýmý býraktýðým yerde…
HAKAN AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.