Ben biraz da sen’dim
Sen de ben..
Þimdi ne zaman mýrýldandýðým þarkýyý yarýda býraksam,
Sen devamýný getiriyorsun..
Ne zaman içimden bir þiir yolculuðu geçse,
Satýr duraklarýnda sen çýkýyorsun..
Ve þiirin her harfine
Binlerce anlamlarýmý vurguluyorsun..
Ben biraz sen’dim sevdiðim,
rüyamý yorumluyor gözlerin
Hiç konuþmasan da
Anlýyorum taa dibine kadar söyleyemediklerini..
Unutmuþ oyuna yatma,
Biliyorum unutmadýðýný..
yarýda kalan adýmlarýmýzýn seslerini duyuyorum.
Nasýl da geziyorum þehrini,
Her sokaðýný,
Her köþe baþýný.
Gözlerimi açtýðýmda koca bir hayalin sýcak avucuna, düþüþümü soluyorum.
Sen de geziyorsun þehrimi deðil mi?
Ve fark ettin mi ne kadar aynýlar..
Kokusuyla, mavisiyle
En çok ta umutlarýyla..
Rüzgarý dinliyor musun sende,
Peki ya yüzüne dokundurduðu masumiyeti?
Yaðmurlarý da izliyor musun?
Sýrýlsýklam eden rahmetini.
Ben biraz da sen’dim
Yarýda býraktýðým cümlem
Ýki yudumluk kalan çayým
Hüznümün diðer adý
Bir de yarýmý..
Dedim ya,
ben biraz da sen’dim..
Sen de ben.
Bitmez bu biz’lik!..
Semra’m Öztekin