Bir veda ezgisi taþýyor sahile dalgalar; Mendirek, martýlar, yakamoz... Artýk serinlemeye baþladý akþamlar, Yüzünü gösterdi iyice güz!
Rüzgâr fýrýldaðýný çeviredursun, öyleyse; Bulutlar kasvet yüklensin arada bir. Sahil kasabalarý terk edilmeye alýþýk yar gibi, Kendini tenha kaldýrýmlara vursun yine!
Unutsun vefasýzlar yaz aþklarýný, unutsun... Ay ýþýðý altýnda ilk öpüþmenin tadýný, kumsalda! Varsýn vefasýzlar kalbin inandýðýný, hafife alsýn; Bir gün gelir canlanýr o aþklar, nasýl olsa.
Madem bir yaz daha bitti, bitiyor maviliði, Þu dingin sularý köpürtecek yine, deli poyraz. Siz, ey gökyüzü, ey yýldýzlý akþam serinliði, Ömrün yürek acýlarýný benden, alýn biraz. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.