Gidiyordun..
Ve elimden gelen þey, hiç birþeydi.
Madem iþe yaramýyorlar, ben de vurdum jileti.
Bir þehir sana bulanýyordu…
Leþ gibi ayrýlýk kokuyordu tüm köþe baþlarý
Midem bulanýyordu.
Hani sormuþtun ya bu þehir bizim olsun mu? diye
Gidiyordun..
Koskoca þehir avuçlarýmda yanýyordu.
Söyledim sana kaç kere…
”Gitme, sakýn düþerim!” diye
Sen inadýna gidiyordun.
Dizlerim kanýyordu..
Umursamýyordun!
Annemin baþýmýn ucuna koyduðu bir bardak suda boðuyordum hayallerimi.
Ellerim ýslanýyordu..
Ben katil oluyordum her gece, sen yine gidiyordun.
Ýlaçlarým vardý, sakinleþtirdiði bilinen.
Dilimin altýnda biriktiriyordum…
Ve her gece kimse görmeden o suyun içinde onlarýda baðuyordum!
Belkide küçükken kýrmýzý topumu alýp kaçan çocukta sendin.
Biliyorum.
Ben biliyorum, sol kolumdaki jilet izlerinin ressamýda sensin.
O fýrçayý elime verip, hayalleri rengarenk boyamayý öðreten sonrada
Tüm renkleri içi dolu bir bavula doldurup sadece kýrmýzýyý býrakýp biranda giden..
Antidepresaným oluyordu kýrmýzý kazaðýn.
Üstünü örtüyordum, üstüme örtüyordum.
Ben aþk kaybýndan ölüyordum.
Sen gidiyordun..
Niye mi?
Seni býrakýp giden o kýzý unutamýyordun.
Ona kýzýyordun, onun adýna þiirler ispiyonluyordun..
Elimdeki fýrçayla beni ona boyuyordun.
On parçaya bölüyordun. Sonra yüz..
Yüzüm kýzarýyordu, kýpkýrmýzý oluyordum…
Gidiyordun..
Yüzsüzleþiyordum.
Ulan! Sýrf elindeki hüznü yüzüne sürme diye elini býrakmamýþtým ben!
Ben seni seviyordum. Sen ona kýzýyordun..
Bu hikayenin yazarýda sendin biliyorsun..
Herkesin böyle bi hikayesi yokmuydu?
Mutlu baþlayýpta, bir türlü bitiremediði.
Çünkü, kime anlatsa sadece ”unutursun” deyip omuzunu sývazladýðý…
Ben þimdi gidiþini ezberliyorum…
Vurdum duymazlýðýna vurdum bi kaç akþam.
Ellerim sýzladý..
Gidiyordun..
Ve elimden gelen þey, hiç birþeydi.
Madem iþe yaramýyorlar, ben de vurdum jileti.
Gidiyordun…
Bayram ARSLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.