ölü şairler durağı....
Yazdan kalma son Pazar bugün, sayýsýný bir türlü sayamadýðým bir mevsimin sonu iþte. Sen her zaman yaz mevsimlerini sevmezdin güneþ hep yaktýðý için tenini. Ben seninle bir aðustos sonu bir söðüdün gölgesinde çarpýþýp karþýlaþtýðým için sevdim aslýnda takvimdeki günleri…
Haziran aylarýnda akþamlarý neden iple çekip beklediðini þimdi anlamaya baþladým sanýrým. Dün ben de aynýný yaptým tüm pencereleri açtým demli bir çay ýsmarladým týpký senin gibi kendime…Çaðrým sessizce dýþarýdan geçen birkaç arkadaþýný. Kulaðýn illa ki çýnlamýþtýr ya da sen kulak kabartmýþsýndýr beyazý tütün sarýsýna çalmýþ kireçli duvarlardan yankýlanan seslere. Ha unutmadan söyleyeyim; seni utandýrmamak adýna tam tekmil karþýladým onlarý.
Üç kiþiydiler, dördüncüsü az gecikse de.. Senin en sevdiðin benim hiç ilgimi bir türlü çekmeyen vitrindeki bardaklarýn her çeþidinden çýkardým. Hepsi birbirinden memnun kaldý yüzlerinden okudum.Mutfaktaki çay, dolaptaki buz, paketindeki sigara, saksýdaki toprak dýþarý çýkmak için alabildiðine sabýrsýzdý sanki…
Yarý kývýrcýk az beyaz saçlarýný elleriyle tararken pencere kenarýndaki saksýdaki begonyaya mýrýldandý lambanýn altýnda. Begonyalarý senin ne çok sevdiðini bahane edip sana dair sohbet açmak isterken, o benden önce davranýp saksýda duran topraðý gösterdi. Ardýndan kurumuþ dudaðý ýslandýkça ýslandý konuþtukça. “Bir memleket kadar sevdim.” Dedi bir de gövdesi geniþ bir çýnar aðacýndan…
Biraz çay doldurdum kendime misafirlere ikramdan sonra. Biri ana sütü kadar beyaz rakýsýndan bir yudum alýp okþadý saçýný. Bir begonyaya bir yarýsý beyaz kývýrcýk saçlýya baktý. “baðlanmayacaksýn azizim. Hayat akýp giderken önce çektiðin nefesini seveceksin, sevdiðin þeyler gelirse kendiliðinden gelsin diye. Evren bu kadar güzel konulmuþken masana az yaþayacaksýn maviyi hissederek…”
Ben sana dair düþüncelerin derinliðine dalarken saçlarý dökülmüþ olan tek söz etti o sohbetin aralýðýnda. Esaret dolu bir hasret prangalý bir tutku, dýþarýda görüþme günü acý soðan bir bekleyiþten bahsetti. Arif adam olduðu belliydi bu yüzden aðzýmý açýp diyemedim senin onu benim kadar çok sevdiðini…
Bir sigara daha yakan hemen atladý söze.”Aþk kendini kaybetmektir.” Dedi. Aþk zaaflýktýr, ölünecekse yitilecekse yar için olmalý.”Bilmiyorum ne haldeyim nerdeyim ben kimim ayrýlýrken kimliðim…” Hiçbirine diyemedim benim seni neden düþlediðimi. Belki de bu nedenle senin o çok sevdiðin kitaplýktaki kitaplara iliþti gözlerim.Nasýl ki bir aðustos sonu bir Pazar bu kadar yaklaþmýþken sonbaharlý günlere…
Merak etme vitrinde býraktýðýn bardaklarý, saksýndaki begonyaný, kitaplarýný, rüzgarý alsýn diye duvarlarý çift cephe açmamý. Çiçeklerine bakarken (topraðýný tazelerken) az Nazým Hikmet, paketi açýkken biraz Cemal Sürreya, pencereler için Ahmet Arif, ve tüm buzlarý erittim bir taze þiir için Can Yücel eþliðinde . Sen yoktun benden senin okudun kitaplara dokundum.
Sonrasýnda seni sevdiðim kadar sevdim þairleri kendi sesinden dinlemeyi.Korkma sen býraktðýn romanlarý da okuyacaðým…Aðustos sonuna denk gelse de pazarlar. Þimdilik hoþça kal. Yarýn sabah sen gelsen de gelmesen de iki kiþilik kahvaltý hazýrlamalýyým, son bahar gelmeden bir gün önce seni yaþatmak için yeniden dirilmeliyim. Taze bir sarý için seni yeniden sebepsiz sevmeliyim iþte yeniden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.